ای طبل رحیل از طرف چرخ شنیده
|
|
وی رخت از این جای بدان جای کشیده
|
ای نرگس چشم و رخ چون لاله کجایی
|
|
از گور تو آن نرگس و آن لاله دمیده
|
اندر لحد بیدر و بیبام مقیمی
|
|
ای بر در و بر بام به صد ناز دویده
|
کو شیوه ابروی تو کو غمزه چشمت
|
|
ای چشم بد مرگ بدان هر دو رسیده
|
ای دست تو بوسه گه لبهای عزیزان
|
|
در دست فنا مانده تو با دست بریده
|
اینها همه سهل است اگر مرغ ضمیرت
|
|
بر چرخ پریده بود و دام دریده
|
صورت چه کم آید چه برد جان به سلامت
|
|
موزه چه کم آید چو بود پای رهیده
|
صد شکر کند جان چو رهد از تن و صورت
|
|
ای بیخبر از چاشنی جان جریده
|
کو لذت آب و گل و کو آب حیاتی
|
|
کو قبه گردونی و کو بام خمیده
|
یا رب چه طلسم است کز آن خلد نفوریم
|
|
ما در تک این دوزخ امشاج خزیده
|
محسود فلک بوده و مسجود ملایک
|
|
وز همت ناپاک ز ما دیو رمیده
|
باغ آی و ز باران سخن نرگس و گل چین
|
|
نرگس ندهد قطره ای از بام چکیده
|
بربند دهان از سخن و باده لب نوش
|
|
تا قصه کند چشم خمار از ره دیده
|