بربند دهان از نان کمد شکر روزه
|
|
دیدی هنر خوردن بنگر هنر روزه
|
آن شاه دو صد کشور تاجیت نهد بر سر
|
|
بربند میان زوتر کمد کمر روزه
|
زین عالم چون سجین برپر سوی علیین
|
|
بستان نظر حق بین زود از نظر روزه
|
ای نقره باحرمت در کوره این مدت
|
|
آتش کندت خدمت اندر شرر روزه
|
روزه نم زمزم شد در عیسی مریم شد
|
|
بر طارم چارم شد او در سفر روزه
|
کو پر زدن مرغان کو پر ملک ای جان
|
|
این هست پر چینه و آن هست پر روزه
|
گر روزه ضرر دارد صد گونه هنر دارد
|
|
سودای دگر دارد سودای سر روزه
|
این روزه در این چادر پنهان شده چون دلبر
|
|
از چادر او بگذر واجو خبر روزه
|
باریک کند گردن ایمن کند از مردن
|
|
تخمه اثر خوردن مستی اثر روزه
|
سی روز در این دریا پا سر کنی و سر پا
|
|
تا دررسی ای مولا اندر گهر روزه
|
شیطان همه تدبیرش و آن حیله و تزویرش
|
|
بشکست همه تیرش پیش سپر روزه
|
روزه کر و فر خود خوشتر ز تو برگوید
|
|
دربند در گفتن بگشای در روزه
|
شمس الحق تبریزی هم صبری و پرهیزی
|
|
هم عید شکرریزی هم کر و فر روزه
|