| این کیست این این کیست این شیرین و زیبا آمده | سرمست و نعلین در بغل در خانه ما آمده | |
| خانه در او حیران شده اندیشه سرگردان شده | صد عقل و جان اندر پیش بی‌دست و بی‌پا آمده | |
| آمد به مکر آن لعل لب کفچه به کف آتش طلب | تا خود که را سوزد عجب آن یار تنها آمده | |
| ای معدن آتش بیا آتش چه می‌جویی ز ما | والله که مکر است و دغا ای ناگه این جا آمده | |
| روپوش چون پوشد تو را ای روی تو شمس الضحی | ای کنج و خانه از رخت چون دشت و صحرا آمده | |
| ای یوسف از بالای چه بر آب چه زد عکس تو | آن آب چه از عشق تو جوشیده بالا آمده | |
| شاد آمدی شاد آمدی جادو و استاد آمدی | چون هدهد پیغامبری از پیش عنقا آمده | |
| ای آب حیوان در جگر هر جور تو صد من شکر | هر لحظه‌ای شکلی دگر از رب اعلا آمده | |
| ای دلنواز و دلبری کاندرنگنجی در بری | ای چشم ما از گوهرت افزون ز دریا آمده | |
| چرخ و زمین آیینه‌ای وز عکس ماه روی تو | آن آینه زنده شده و اندر تماشا آمده | |
| خاموش کن خاموش کن از راه دیگر جوش کن | ای دود آتش‌های تو سودای سرها آمده |