یا قمرا لوعه للقمرین سکن
|
|
حلت علی حریمهم فی خطر لیمنوا
|
یا شجرا غصونه فوق سماء وهمنا
|
|
هز هز فی قلوبنا مرحمه لنجتنوا
|
هر کی تو گردنش زدی گشت درازگردن او
|
|
خرمن هر کی سوختی گشت بزرگ خرمن او
|
هر کی سرش شکافتی سر بفراخت بر فلک
|
|
هر کی تو در چهش کنی یافت جهان روشن او
|
یا بلدا مخلدا افلح من ثوی به
|
|
للبرکات مطلع للثمرات معدن
|
یا سحرا منورا لیس عقیبه دجی
|
|
افلح کل منظر ذاک به مزین
|
هر کی طرب رها کند پشت سوی وفا کند
|
|
بازکشاندش به خود با کرم مفتن او
|
میکشدش که ای رهی از کف من کجا رهی
|
|
رو به من آورید هین ها الذین آمنوا
|
جاء اوان وصلنا یلحقنا باصلنا
|
|
شممنا عبیره فانتهضوا لتیقنوا
|
ما بقی انسلاخنا ان هنا مناخنا
|
|
فی عرفات معشر ابتکروا و احسنوا
|
پند نگار خود شنو از بر او برون مرو
|
|
ای دل و دیده دیدهای ای دل و دیده من او
|
پیش خودم همینشان بر سر من همیفشان
|
|
تا ز تو لاف میزنم کم بگرفت دامن او
|
قد نطق الهوی اسکتوا استمعوا و انصتوا
|
|
ان لسان نطقنا عند لقاه الکن
|
بستم من دهان خود دل بگشاد صد دهان
|
|
بهر دل تو تن زدم بس بودم نوازن او
|
در گل و در شکر نشین بهر خدای لطف بین
|
|
سیب و انار تازه چین کمد در فشاندن او
|