جانا تویی کلیم و منم چون عصای تو
|
|
گه تکیه گاه خلقم و گه اژدهای تو
|
در دست فضل و رحمت تو یارم و عصا
|
|
ماری شوم چو افکندم اصطفای تو
|
ای باقی و بقای تو بیروز و روزگار
|
|
شد روز و روزگار من اندر وفای تو
|
صد روز و روزگار دگر گر دهی مرا
|
|
بادا فدای عشق و فریب و ولای تو
|
دل چشم گشت جمله چو چشمم به دل بگفت
|
|
بیکام و بیزبان عجب وصفهای تو
|
زان دم که از تو چشم خبر برد سوی دل
|
|
دل میکند دعای دو چشم و دعای تو
|
میگردد آسمان همه شب با دو صد چراغ
|
|
در جست و جوی چشم خوش دلربای تو
|
گر کاسه بینوا شد ور کیسه لاغری
|
|
صد جان و دل فزود رخ جان فزای تو
|
گر خانه و دکان ز هوای تو شد خراب
|
|
درتافت لاجرم به خرابم ضیای تو
|
ای جان اگر رضای تو غم خوردن دل است
|
|
صد دل به غم سپارم بهر رضای تو
|
از زخم هاون غم خود خوش مرا بکوب
|
|
زین کوفتن رسد به نظر توتیای تو
|
جان چیست نیم برگ ز گلزار حسن تو
|
|
دل چیست یک شکوفه ز برگ و نوای تو
|
خامش کنم اگر چه که گوینده من نیم
|
|
گفت آن توست و گفتن خلقان صدای تو
|