| رنج بر رخسار عاشق راحت اندر جان او | رنج خود آوازه ای آن جا بجز انعام کو | |
| خدمتی از خوف خود انعام را باشد ولیک | خدمتی از عشق را امثال کالانعام کو | |
| یک قدم راه است گر توفیق باشد دستگیر | پس حدیث راه دور و رفتن اعوام کو | |
| لیک سایه آن صنم باید که بر تو اوفتد | آن صنم کش مثل اندر جمله اصنام کو | |
| آن خداوند به حق شمس الحق و دین کفو او | در همه آبا و در اجداد و در اعمام کو | |
| درخور در یتیمش کی شود آن هفت بحر | گر نظیرش هست در ارواح یا اجسام کو | |
| در رکاب اسپ عشقش از قبیل روحیان | جز قباد و سنجر و کاووس یا بهرام کو | |
| دیده را از خاک تبریز ارمغان آراد باد | ز آنک جز آن خاک این خاکیش را آرام کو |