دل آتش پذیر از توست برق و سنگ و آهن تو
|
|
مرا سیران کجا باشد مرا تحویل و رفتن تو
|
بدیدم بیتو من خود را تو دیدی بیخودم هم تو
|
|
به زیر خاک دررفتم نرفتم من بیا من تو
|
اگر گویم تو میگویی من آن ظلمت ز خود بینم
|
|
از آن ظلمت که میگریم سری چون ماه برزن تو
|
گریبانم دریدستم ز خود دامن کشیدستم
|
|
که تا گیری گریبانم کشی از مهر دامن تو
|
گریبانم دریدی تو و دامانم کشیدی تو
|
|
کدامم من چه نامم من مرا جان تو مرا تن تو
|
پشیمانم پشیمانم پشیمان تو پشیمان تو
|
|
چو سوسن صد زبانم من زبان و نطق و سوسن تو
|
دو چشمم خیره در رویت گهی چوگان گهی گویت
|
|
تویی حیران تویی چوگان تویی دو چشم روشن تو
|
به یک اندیشه حنظل را کنی بر من چو صد شکر
|
|
به یک اندیشه شکر را کنی چون زهر دشمن تو
|
تویی شکر تویی حنظل تویی اندیشه مبدل
|
|
تویی مور و سلیمان تو تویی خورشید و روزن تو
|
بدم من کافر احول شدم توحید را اکمل
|
|
تویی احول کن کافر تویی ایمان و ممن تو
|