| تنت زین جهان است و دل زان جهان | هوا یار این و خدا یار آن | |
| دل تو غریب و غم او غریب | نیند از زمین و نه از آسمان | |
| اگر یار جانی و یار خرد | رسیدی بیار و ببردی تو جان | |
| وگر یار جسمی و یار هوا | تو با این دو ماندی در این خاکدان | |
| مگر ناگهان آن عنایت رسد | که ای من غلام چنان ناگهان | |
| که یک جذب حق به ز صد کوشش است | نشان‌ها چه باشد بر بی‌نشان | |
| نشان چون کف و بی‌نشان بحر دان | نشان چون بیان بی‌نشان چون عیان | |
| ز خورشید یک جو چو ظاهر شود | بروبد ز گردون ره کهکشان | |
| خمش کن خمش کن که در خامشی است | هزاران زبان و هزاران بیان |