من کجا بودم عجب بیتو این چندین زمان
|
|
در پی تو همچو تیر در کف تو چون کمان
|
تو مرا دستور ده تا بگویم حال ده
|
|
گر چه ازرق پوش شد شیخ ما چون آسمان
|
برگشا این پرده را تازه کن پژمرده را
|
|
تا رود خاکی به خاک تا روان گردد روان
|
من کجا بودم عجب غایب از سلطان خویش
|
|
ساعتی ترسان چو دزد ساعتی چون پاسبان
|
گه اسیر چار و پنج گه میان گنج و رنج
|
|
سود من بیروی تو بد زیان اندر زیان
|
ور تو ای استاسرا متهم داری مرا
|
|
روی زرد و چشم تر میدهد از دل نشان
|
رحم را سیلاب برد یا نکوکاری بمرد
|
|
ای زده تیر جفا ای کمان کرده نهان
|
ای همه کردی ولی برنگشت از تو دلی
|
|
ای جفا و جور تو به ز لطف دیگران
|
باری این دم رستهام با تو درپیوستهام
|
|
ای سبک روح جهان درده آن رطل گران
|
واخرم یک بارگی از غم و بیچارگی
|
|
سیرم از غمخوارگی منت غمخوارگان
|
مست جام حق شوم فانی مطلق شوم
|
|
پر برآرم در عدم برپرم در لامکان
|
جان بر جانان رود گوش و هوشم نشنود
|
|
بینی هر قلتبوز و چربک هر قلتبان
|
همچو ذره مر مرا رقص باره کردهای
|
|
پای کوبان پای کوب جان دهم ای جان جان
|
ای عجب گویم دگر باقیات این خبر
|
|
نی خمش کردم تو گوی مطرب شیرین زبان
|
اقتلونی یا ثقات ان فی قتلی حیات
|
|
و الحیات فی الممات فی صبابات الحسان
|
قد هدانا ربنا من سقام طبنا
|
|
قد قضی ما فاتنا نعم هذا المستعان
|
اقچلر در گزلری خوش نسا اول قشلری
|
|
الدر ریز سواری کمدر اول الپ ارسلان
|
نورکم فی ناظری حسنکم فی خاطری
|
|
ان ربی ناصری رب زد هذا القرآن
|
دب طیف فی الحشا نعم ماش قد مشا
|
|
قد سقانا ما یشا فی کأس کالجفان
|
ارفضوا هذا الفراق و اکرموا بالاعتناق
|
|
و ارغبوا فی الاتفاق و افتحوا باب الجنان
|
وقت عشرت هر کسی گوشه خلوت رود
|
|
عشرت و شرب مرا مینباید شد نهان
|
از کف این نیکبخت میخورم همچون درخت
|
|
ور نه من سرسبز چون میروم مست و جوان
|
چون سنان است این غزل در دل و جان دغل
|
|
بیشتر شد عیب نیست این درازی در سنان
|
فاعلاتن فاعلات فاعلاتن فاعلات
|
|
شمس تبریزی تویی هم شه و هم ترجمان
|