مقام ناز نداری برو تو ناز مکن | چو میوه پخته نگشت از درخت بازمکن | |
به پیش قبله حق همچو بت میا منشین | نماز خود را از خویش بینماز مکن | |
گهی که پخته شدی از درخت فارغ باش | ز گرم و سرد میندیش و احتراز مکن | |
چو هیچ خصم نماند برو به بزم نشین | سلاح رزم بینداز و ترک تاز مکن | |
چو صاف صاف برآمد ز کوره نقده تو | مده به کوره هر کوردل گداز مکن | |
جمال خود ز اسیران عشق هیچ مپوش | چو باغ لطف خدایی تو در فراز مکن |