ای مرغ آسمانی آمد گه پریدن
|
|
وی آهوی معانی آمد گه چریدن
|
ای عاشق جریده بر عاشقان گزیده
|
|
بگذر ز آفریده بنگر در آفریدن
|
آمد تو را فتوحی روحی چگونه روحی
|
|
کو چون خیال داند در دیدهها دویدن
|
این دم حکم بیاید تعلیم نو نماید
|
|
بیگوش سر شنیدن بیدیده ماه دیدن
|
داند سبل ببردن هم مرده زنده کردن
|
|
هم تخت و بخت دادن هم بنده پروریدن
|
آن یوسف معانی و آن گنج رایگانی
|
|
خود را اگر فروشد دانی عجب خریدن
|
کو مشتری واقف در دو دم مخالف
|
|
در پرده ساز کردن در پردهها دویدن
|
ای عاشق موفق وی صادق مصدق
|
|
میبایدت چو گردون بر قطب خود تنیدن
|
در بیخودی تو خود را میجوی تا بیابی
|
|
زیرا فراق صعب است خاصه ز حق بریدن
|
لب را ز شیر شیطان میکوش تا بشویی
|
|
چون شسته شد توانی پستان دل مکیدن
|
ای عشق آن جهانی ما را همیکشانی
|
|
احسنت ای کشنده شاباش ای کشیدن
|
هم آفتاب داند از شرق رو نمودن
|
|
ار نی به مرکز او نتوان به تک رسیدن
|
خامش که شرح دل را گر راه گفت بودی
|
|
در کوه درفتادی چون بحر برطپیدن
|
تبریز شمس دین را هم ناگهان ببینی
|
|
وآنگه از او بیابی صبح ابد دمیدن
|