به شکرخنده ببردی دل من | بشکن شکر دل را مشکن | |
دل ما را که ز جا برکندی | به تو آمد پر و بالش بمکن | |
بنگر تا به چه لطفش بردی | رحم کن هر نفسش زخم مزن | |
جانم اندر پی دل میآید | چه کند بیتو در این قالب تن | |
بیتو دل را نبود برگ جهان | بیتو گل را نبود برگ چمن | |
هین چرا بند شکستی خاموش | یا مگر نیست تو را بند دهن |