| مات خود را صنما مات مکن | بجز از لطف و مراعات مکن | |
| خرده و بی‌ادبی‌ها که برفت | عفو کن هیچ مکافات مکن | |
| وقت رحم است بکن کینه مکش | بنده را طعمه آفات مکن | |
| به سر تو که جدایی مندیش | جز که پیوند و ملاقات مکن | |
| خاک خود را به زمین برمگذار | منزلش جز به سماوات مکن | |
| اولش جز به سوی خویش مکش | آخرش جز که سعادات مکن | |
| آنچ خو کرد ز لطفت برسان | ترک تیمار و جرایات مکن | |
| بنده اهل خرابات توایم | پشت ما را به خرابات مکن | |
| ما که باشیم که گوییم مکن | چونک گفتیم ممارات مکن |