مرغ خانه با هما پر وا مکن
|
|
پر نداری نیت صحرا مکن
|
چون سمندر در دل آتش مرو
|
|
وز مری تو خویش را رسوا مکن
|
درزیا آهنگری کار تو نیست
|
|
تو ندانی فعل آتشها مکن
|
اول از آهنگران تعلیم گیر
|
|
ور نه بیتعلیم تو آن را مکن
|
چون نهای بحری تو بحر اندرمشو
|
|
قصد موج و غره دریا مکن
|
ور کنی پس گوشه کشتی بگیر
|
|
دست خود را تو ز کشتی وا مکن
|
گر بیفتی هم در آتش کشتی بیفت
|
|
تکیه تو بر پنجه و بر پا مکن
|
چرخ خواهی صحبت عیسی گزین
|
|
ور نه قصد گنبد خضرا مکن
|
میوه خامی مقیم شاخ باش
|
|
بیمعانی ترک این اسما مکن
|
شمس تبریزی مقیم حضرت است
|
|
تو مقام خویش جز آن جا مکن
|