هر کجا که پا نهی ای جان من
|
|
بردمد لاله و بنفشه و یاسمن
|
پاره گل برکنی بر وی دمی
|
|
بازگردد یا کبوتر یا زغن
|
در تغاری دست شویی آن تغار
|
|
ز آب دست تو شود زرین لگن
|
بر سر گوری بخوانی فاتحه
|
|
بوالفتوحی سر برآرد از کفن
|
دامنت بر چنگل خاری زند
|
|
چنگلش چنگی شود با تن تنن
|
هر بتی را که شکستی ای خلیل
|
|
جان پذیرد عقل یابد زان شکن
|
تا مه تو تافت بر بداختری
|
|
سعد اکبر گشت و وارست از محن
|
هر دمی از صحن سینه برجهد
|
|
همچو آدم زادهای بیمرد و زن
|
وآنگه از پهلوی او وز پشت او
|
|
پر شوند آدمچگان اندر زمن
|
خواستم گفتن بر این پنجاه بیت
|
|
لب ببستم تا گشایی تو دهن
|