مکن ای دوست ز جور این دلم آواره مکن
|
|
جان پی پاره بگیر و جگرم پاره مکن
|
مر تو را عاشق دل داده و غمخوار بسی است
|
|
جان و سر قصد سر این دل غمخواره مکن
|
نظر رحم بکن بر من و بیچارگیم
|
|
جز تو ار چاره گری هست مرا چاره مکن
|
پیش آتشکده عشق تو دل شیشه گر است
|
|
دل خود بر دل چون شیشه من خاره مکن
|
هر دمی هجر ستمکار تو دم می دهدم
|
|
هر دمم دم ده بیباک ستمکاره مکن
|
تن پربند چو گهواره و دل چون طفل است
|
|
در کنارش کش و وابسته گهواره مکن
|
پیش خورشید رخت جان مرا رقصان دار
|
|
همچو شب جان مرا بند هر استاره مکن
|
ز دغل عالم غدار دو صد سر دارد
|
|
سر من در سر این عالم غداره مکن
|
صد چو هاروت و چو ماروت ز سحرش بستهست
|
|
مر مرا بسته این جادوی سحاره مکن
|
خمر یک روزه این نفس خمار ابد است
|
|
هین مرا تشنه این خاین خماره مکن
|
لعب اول چو مرا بست میفزا بازی
|
|
ز آنچ یک باره شدم مات تو ده باره مکن
|
جمله عیاری ناسوت ز لاهوت تو است
|
|
تو دگر یاری این کافر عیاره مکن
|