می پرد این مرغ دیگر در جنان عاشقان
|
|
سوی عنقا می کشاند استخوان عاشقان
|
ای دریغا چشم بودی تا بدیدی در هوا
|
|
تا روان دیدی روان گشته روان عاشقان
|
اشتران سربریده پای بالا می نهند
|
|
اشتر باسر مجو در کاروان عاشقان
|
آن جنازه برپریدی گر نگفتی غیرتش
|
|
بی نشان رو بینشان رو بینشان عاشقان
|
چون به گورستان درآید استخوان عاشقی
|
|
صد نواله پیچد از وی میرخوان عاشقان
|
ذره ذره دف زدی و کف زدی در عرس او
|
|
گر روا بودی شدن پیدا نهان عاشقان
|
چون تن عاشق درآید همچو گنجی در زمین
|
|
صد دریچه برگشاید آسمان عاشقان
|
در کفن پیچید بینید ای عزیزان کوه قاف
|
|
چشم بند است این عجب یا امتحان عاشقان
|
خرمن گل بود و شد از مرگ شاخ زعفران
|
|
صد گلستان بیش ارزد زعفران عاشقان
|
ای رسول غیرت مردان دهانم را مگیر
|
|
تا دو سه نکته بگویم از زبان عاشقان
|