رباعیات

دی از کرم داور دوران کردم		سودی و زیان نیز دو چندان کردم
طالع بنگر که بر در حاتم دهر		رفتم که کنم فایده‌ی نقصان کردم

□

آن خسرو فرهاد لقب کز ره جود		هر ساتل به من تفقدی می‌فرمود
بی‌لطفیش امسال اگر وزن کنم		هم سنگ به کوه بیستون خواهد بود

□

آن ابر عطا که حاتمش کرده سجود		پیوسته چو بسته بر رخ مادر جود
ناچار ما چار شدیم از کرمش		راضی و ازو نیامد آن هم به وجود

□

هرنجم که بر فلک رود زایت وی		رجعت کند اختلال در رفعت وی
نواب ولی نجم غرایب اثریست		که آثار سعادتست در رجعت وی

□

آصف که مهین سواد اقلیم بقاست		وز آصفیش سلطنت ایمن ز فناست
تا عارضه در خانه‌ی دو روزش ننشاند		معلوم نشد که سلطنت از که به پاست

□

در عهد تو کامرانی خواهم کرد		از عمر گروستانی خواهم کرد
دست چو ز تحفه کوتهست از پی عذر		در پای تو جان فشانی خواهم کرد

□

ای کرده قدوم تو سرافراز مرا		وز یک جهتان ساخته‌ی ممتاز مرا
از خاک مذلتم چو برداشته‌ای		یک باره نگهدار و مینداز مرا

□

گفتند ز حادثات این دیر خراب		بر بستر درد رفته پای تو به خواب
دست الم تو را خدا برتابد		تا پای سلامتت درآید به رکاب

□

از الفت درد اگرچه کلفت داری		صد شکر که بر علاج قدرت داری
آن پای که بر بستر درد است امروز		فرداست که در رکاب صحت داری

□

آزار تو دور از تن زیبای تو باد		بهبود تو خاطر اعدای تو باد
ای سیم بدن		آشوب فکن