| دیر آمده‌ای مرو شتابان | ای رفتن تو چو رفتن جان | |
| دیر آمدن و شتاب رفتن | آیین گل است در گلستان | |
| گفتی چونی چنانک ماهی | افتاده میان ریگ سوزان | |
| چون باشد شهر شهریارا | بی دولت داد و عدل سلطان | |
| من بی‌تو نیم ولیک خواهم | آن باتویی که هست پنهان | |
| شب پرتو آفتاب هم هست | خاصه به تموز گرم و تفسان | |
| قانع نشود به گرمی او | جز خفاشی ز بیم مرغان | |
| گرمی خواهند و روشنی هم | مرغان که معودند با آن | |
| ما وصف دو جنس مرغ گفتیم | بنگر ز کدامی ای غزل خوان |