رو مذهب عاشق را برعکس روشها دان
|
|
کز یار دروغیها از صدق به و احسان
|
حال است محال او مزد است وبال او
|
|
عدل است همه ظلمش داد است از او بهتان
|
نرم است درشت او کعبهست کنشت او
|
|
خاری که خلد دلبر خوشتر ز گل و ریحان
|
آن دم که ترش باشد بهتر ز شکرخانه
|
|
وان دل که ملول آید خوش بوس و کنار است آن
|
وان دم که تو را گوید والله ز تو بیزارم
|
|
آن آب خضر باشد از چشمه گه حیوان
|
وان دم که بگوید نی در نیش هزار آری
|
|
بیگانگیش خویشی در مذهب بیخویشان
|
کفرش همه ایمان شد سنگش همه مرجان شد
|
|
بخلش همه احسان شد جرمش همگی غفران
|
گر طعنه زنی گویی تو مذهب کژ داری
|
|
من مذهب ابرویش بخریدم و دادم جان
|
زین مذهب کژ مستم بس کردم و لب بستم
|
|
بردار دل روشن باقیش فرو می خوان
|
شمس الحق تبریزی یا رب چه شکرریزی
|
|
گویی ز دهان من صد حجت و صد برهان
|