چون چنگ شدم جانا آن چنگ تو دروا کن
|
|
صد جان به عوض بستان وان شیوه تو با ما کن
|
عیسی چو تویی ما را همکاسه مریم کن
|
|
طنبور دل ما را هم ناله سرنا کن
|
دستی بنه ای چنگی بر نبض چنین پیری
|
|
وان خون دل زر را در ساغر صهبا کن
|
جمعیت رندان را بر شاهد نقدی زن
|
|
ور زهد سخن گوید تو وعده به فردا کن
|
دیوانه و مستی را خواهی که بشورانی
|
|
زنجیر خودم بنما وز دور تماشا کن
|
دیدم ز تو من نقشی بر کالبدی بسته
|
|
جان گفت علی الله گو دل گفت علالا کن
|
زان روز من مسکین بیعقل شدم بیدین
|
|
زان زلف خوش مشکین ما را تو چلیپا کن
|
زنار ببند ای دل در دیر بکن منزل
|
|
زان راهب پرحاصل یک بوسه تقاضا کن
|
در چهره مخدومی شمس الحق تبریزی
|
|
گر رغبت ما بینی این قصه غرا کن
|