منم آن بنده مخلص که از آن روز که زادم
|
|
دل و جان را ز تو دیدم دل و جان را به تو دادم
|
کتب العشق بانی بهوی العاشق اعلم
|
|
فالیه نتراجع و الیه نتحاکم
|
چو شراب تو بنوشم چو شراب تو بجوشم
|
|
چو قبای تو بپوشم ملکم شاه قبادم
|
قمر الحسن اتانی و الی الوصل دعانی
|
|
و رعانی و سقانی هو فی الفضل مقدم
|
ز میانم چو گزیدی کمر مهر تو بستم
|
|
چو بدیدم کرم تو به کرم دست گشادم
|
نصر العشق اجیبوا و الی الوصل انیبوا
|
|
طلع البدر فطیبوا قدم الحب و انعم
|
چه کنم نام و نشان را چو ز تو گم نشود کس
|
|
چه کنم سیم و درم را چو در این گنج فتادم
|
لمع العشق توالی و علی الصبر تعالی
|
|
طمس البدر هلالا خضع القلب و اسلم
|
چو تویی شادی و عیدم چه نکوبخت و سعیدم
|
|
دل خود بر تو نهادم به خدا نیک نهادم
|
خدعونی نهبونی اخذونی غلبونی
|
|
وعدونی کذبونی فالی من اتظلم
|
نه بدرم نه بدوزم نه بسازم نه بسوزم
|
|
نه اسیر شب و روزم نه گرفتار کسادم
|
ملک الشرق تشرق و علی الروح تعلق
|
|
غسق النفس تفرق ربض الکفر تهدم
|
چه کساد آید آن را که خریدار تو باشی
|
|
چو فزودی تو بهایم که کند طمع مزادم
|
نفس العشق عتادی و عمیدی و عمادی
|
|
فمن العشق تدثر و من العشق تختم
|
روش زاهد و عابد همگی ترک مراد است
|
|
بنما ترک چه گویم چو تویی جمله مرادم
|
لک یا عشق وجودی و رکوعی و سجودی
|
|
لک بخلی لک جودی و لک الدهر منظم
|
چو مرا دیو ربودی طربم یاد تو بودی
|
|
تو چنانم بربودی که بشد یاد ز یادم
|
الف الدهر بعادی جرح البعد فادی
|
|
فقد النوم وسادی و سعاداتی نوم
|
به صفت کشتی نوحم که به باد تو روانم
|
|
چو مرا باد تو دادی مده ای دوست به بادم
|
فاری الشمل تفرق و اری الستر تمزق
|
|
و اری السقف تخرق و اری الموج تلاطم
|
من اگر کشتی نوحم چه عجب چون همه روحم
|
|
من اگر فتح و فتوحم چه عجب شاه نژادم
|
و اری البدر تکور و اری النجم تکدر
|
|
و اری البحر تسجر و اری الهلک تفاقم
|
چو به بحر تو درآیم به مزاج آب حیاتم
|
|
چو فتم جانب ساحل حجرم سنگ و جمادم
|
فقد اهدانی ربی و اتی الجد بحبی
|
|
نهض الحب لطبی و تدارک و ترحم
|
به خدا باز سپیدم که به شاه است امیدم
|
|
سوی مردار چه گردم نه چو زاغم نه چو خادم
|
نزل العشق بداری معه کاس عقاری
|
|
هو معراج سواری و علی السطح کسلم
|
چو بسازیم چو عیدم چو بسوزیم چو عودم
|
|
ز تو گریم ز تو خندم ز تو غمگین ز تو شادم
|
بک احیی و اموت بک امسک و افوت
|
|
بک فی الدهر سکوت بک قلبی یتکلم
|
چو ز تبریز بتابد مه شمس الحق والدین
|
|
بفروزد ز مه او فلک جهد و جهادم
|