| به گوشه‌ای بروم گوش آن قدح گیرم | که عاشق قدح و درد و خصم تدبیرم | |
| خوش است گوشه و یا گوشه گشته‌ای چون من | به هر چه باشد از این دو چو شهد و چون شیرم | |
| چو آب و روغن با هر کی مرغ آبی نیست | که زهره طالعم و شکر سکرتأثیرم | |
| ز حلق من آن خواهم که شکر سکر کند | دگر همه به تو بخشیدم ای بک و میرم | |
| روم سری بنهم کان سری است باده جان | که خفته به سر پراحتیال و تزویرم |