لولیکان توییم در بگشا ای صنم
|
|
لولیکان را دمی بار ده ای محتشم
|
ای تو امان جهان ای تو جهان را چو جان
|
|
ای شده خندان دهان از کرمت دم به دم
|
امن دو عالم تویی گوهر آدم تویی
|
|
هین که رسید از حبش بر سر کوی حشم
|
چون برسد کوس تو کمتر جاسوس تو
|
|
گردد هر لولیی صاحب طبل و علم
|
رایت نصرت فرست لشکر عشرت فرست
|
|
تا که ز شادی ما جان نبرد هیچ غم
|
تیغ عرب برکنیم بر سر ترکان زنیم
|
|
چون لطفت برکشد بر خط لولی رقم
|
خوف مهل در میان بانگ بزن کالامان
|
|
عشرت با خوف جان راست نیاید به هم
|
مهر برآور به جوش وز دل چنگ آن خروش
|
|
پر کن از عیش گوش پر کن از می شکم
|
تا سوی تبریز جان جانب شمس الزمان
|
|
آید صافی روان گوید ای من منم
|