ساقیا عربده کردیم که در جنگ شویم
|
|
می گلرنگ بده تا همه یک رنگ شویم
|
صورت لطف سقی الله تویی در دو جهان
|
|
رخ می رنگ نما تا همگان دنگ شویم
|
باده منسوخ شود چون به صفت باده شویم
|
|
بنگ منسوخ شود چون همگی بنگ شویم
|
هین که اندیشه و غم پهلوی ما خانه گرفت
|
|
باده ده تا که از او ما به دو فرسنگ شویم
|
مطربا بهر خدا زخمه مستانه بزن
|
|
تا ز زخمه خوش تو ساخته چون چنگ شویم
|
مجلس قیصر روم است بده صیقل دل
|
|
تا که چون آینه جان همه بیرنگ شویم
|
یک جهان تنگ دل و ما ز فراخی نشاط
|
|
یک نفس عاشق آنیم که دلتنگ شویم
|
دشمن عقل کی دیدهست کز آمیزش او
|
|
همه عقل و همه علم و همه فرهنگ شویم
|
شمس تبریز چو در باغ صفا رو بنمود
|
|
زود در گردن عشقش همه آونگ شویم
|