| هله رفتیم و گرانی ز جمالت بردیم | جهت توشه ره ذکر وصالت بردیم | |
| تا که ما را و تو را تذکره‌ای باشد یاد | دل خسته به تو دادیم و خیالت بردیم | |
| آن خیال رخ خوبت که قمر بنده اوست | وان خم ابروی مانند هلالت بردیم | |
| وان شکرخنده خوبت که شکر تشنه اوست | ز شکرخانه مجموع خصالت بردیم | |
| چون کبوتر چو بپریم به تو بازآییم | زانک ما این پر و بال از پر و بالت بردیم | |
| هر کجا پرد فرعی به سوی اصل آید | هر چه داریم همه از عز و جلالت بردیم | |
| شمس تبریز شنو خدمت ما را ز صبا | گر شمال است و صبا هم ز شمالت بردیم |