منم آن عاشق عشقت که جز این کار ندارم
|
|
که بر آن کس که نه عاشق بجز انکار ندارم
|
دل غیر تو نجویم سوی غیر تو نپویم
|
|
گل هر باغ نبویم سر هر خار ندارم
|
به تو آوردم ایمان دل من گشت مسلمان
|
|
به تو دل گفت که ای جان چو تو دلدار ندارم
|
چو تویی چشم و زبانم دو نبینم دو نخوانم
|
|
جز یک جان که تویی آن به کس اقرار ندارم
|
چو من از شهد تو نوشم ز چه رو سرکه فروشم
|
|
جهت رزق چه کوشم نه که ادرار ندارم
|
ز شکربوره سلطان نه ز مهمانی شیطان
|
|
بخورم سیر بر این خوان سر ناهار ندارم
|
نخورم غم نخورم غم ز ریاضت نزنم دم
|
|
رخ چون زر بنگر گر زر بسیار ندارم
|
نخورد خسرو دل غم مگر الا غم شیرین
|
|
به چه دل غم خورم آخر دل غمخوار ندارم
|
پی هر خایف و ایمن کنمی شرح ولیکن
|
|
ز سخن گفتن باطن دل گفتار ندارم
|
تو که بیداغ جنونی خبری گوی که چونی
|
|
که من از چون و چگونه دگر آثار ندارم
|
چو ز تبریز برآمد مه شمس الحق و دینم
|
|
سر این ماه شبستان سپهدار ندارم
|