چه کسم من چه کسم من که بسی وسوسه مندم
|
|
گه از آن سوی کشندم گه از این سوی کشندم
|
ز کشاکش چو کمانم به کف گوش کشانم
|
|
قدر از بام درافتد چو در خانه ببندم
|
مگر استاره چرخم که ز برجی سوی برجی
|
|
به نحوسیش بگریم به سعودیش بخندم
|
به سما و به بروجش به هبوط و به عروجش
|
|
نفسی همتک بادم نفسی من هلپندم
|
نفسی آتش سوزان نفسی سیل گریزان
|
|
ز چه اصلم ز چه فصلم به چه بازار خرندم
|
نفسی فوق طباقم نفسی شام و عراقم
|
|
نفسی غرق فراقم نفسی راز تو رندم
|
نفسی همره ماهم نفسی مست الهم
|
|
نفسی یوسف چاهم نفسی جمله گزندم
|
نفسی رهزن و غولم نفسی تند و ملولم
|
|
نفسی زین دو برونم که بر آن بام بلندم
|
بزن ای مطرب قانون هوس لیلی و مجنون
|
|
که من از سلسله جستم وتد هوش بکندم
|
به خدا که نگریزی قدح مهر نریزی
|
|
چه شود ای شه خوبان که کنی گوش به پندم
|
هله ای اول و آخر بده آن باده فاخر
|
|
که شد این بزم منور به تو ای عشق پسندم
|
بده آن باده جانی ز خرابات معانی
|
|
که بدان ارزد چاکر که از آن باده دهندم
|
بپران ناطق جان را تو از این منطق رسمی
|
|
که نمییابد میدان بگو حرف سمندم
|