وله ایضا

مردم چشم جهان بین پدر آن که نادیده جهان رفت به خواب
غنچه‌ی باغ جهان شاه علی طفل نامجرم ایمن ز عذاب
کاندرین باغ ز خوشبوئی او گلی از چهره نیفکند نقاب
تا که از گلشن دوران بردند سوی گلزار بهشتش بشتاب
هرکه تاریخ وفاتش جوید گل خوشبوی درآرد به حساب