هله دوشت یله کردم شب دوشت یله کردم
|
|
دغل و عشوه که دادی به دل پاک بخوردم
|
بده امشب هم از آنم نخورم عشوه من امشب
|
|
تو گر از عهد بگردی من از آن عهد نگردم
|
چو همه نور و ضیایی به دل و دیده درآیی
|
|
به دم گرم بپرسی چو شنیدی دم سردم
|
نفسی شاخ نباتم نفسی پیش تو ماتم
|
|
چه کنم چاره چه دارم به کفت مهره نردم
|
چو روی مست و پیاده قدمت را همه فرشم
|
|
چو روی راه سواره ز پی اسب تو گردم
|
مکن ای جان همه ساله تو به فردام حواله
|
|
تو مرا گول گرفتی که سلیمم سره مردم
|
خود اگر گول و سلیمم تو روا داری و شاید
|
|
که دل سنگ بسوزد چو شود واقف دردم
|
به خدا کت نگذارم کم از این نیز نباشد
|
|
که نهی چهره سرخت نفسی بر رخ زردم
|
وگر از لطف درآیی که بر این هم بفزایی
|
|
به یکی بوسه ز شادی دو جهان را بنوردم
|
فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن
|
|
تو گمان داشتی ای جان که مگر رفتم و مردم
|