چون ز صورت برتر آمد آفتاب و اخترم
|
|
از معانی در معانی تا روم من خوشترم
|
در معانی گم شدستم همچنین شیرینتر است
|
|
سوی صورت بازنایم در دو عالم ننگرم
|
در معانی می گدازم تا شوم همرنگ او
|
|
زانک معنی همچو آب و من در او چون شکرم
|
دل نگیرد هیچ کس را از حیات جان خویش
|
|
من از این معنی ز صورت یاد نارم لاجرم
|
می خرامم من به باغ از باغ با روحانیان
|
|
چون گل سرخ لطیف و تازه چون نیلوفرم
|
کشتی تن را چو موجم تخته تخته بشکنم
|
|
خویشتن را بسکلم چون خویشتن را لنگرم
|
ور من از سختی دل در کار خود سستی کنم
|
|
زود از دریا برآید شعلههای آذرم
|
همچو زر خندان خوشم اندر میان آتشش
|
|
زانک گر ز آتش برآیم همچو زر من بفسرم
|
من ز افسونی چو ماری سر نهادم بر خطش
|
|
تا چه افتد ای برادر از خط او بر سرم
|
من ز صورت سیر گشتم آمدم سوی صفات
|
|
هر صفت گوید درآ این جا که بحر اخضرم
|
چون سکندر ملک دارم شمس تبریزی ز لطف
|
|
سوی لشکرهای معنی لاجرم سرلشکرم
|