من با تو حدیث بیزبان گویم | وز جمله حاضران نهان گویم | |
جز گوش تو نشنود حدیث من | هر چند میان مردمان گویم | |
در خواب سخن نه بیزبان گویند | در بیداری من آن چنان گویم | |
جز در بن چاه می ننالم من | اسرار غم تو بیمکان گویم | |
بر روی زمین نشسته باشم خوش | احوال زمین بر آسمان گویم | |
معشوق همیشود نهان از من | هر چند علامت نشان گویم | |
جانهای لطیف در فغان آیند | آن دم که من از غمت فغان گویم |