مرا گویی چه سانی من چه دانم
|
|
کدامی وز کیانی من چه دانم
|
مرا گویی چنین سرمست و مخمور
|
|
ز چه رطل گرانی من چه دانم
|
مرا گویی در آن لب او چه دارد
|
|
کز او شیرین زبانی من چه دانم
|
مرا گویی در این عمرت چه دیدی
|
|
به از عمر و جوانی من چه دانم
|
بدیدم آتشی اندر رخ او
|
|
چو آب زندگانی من چه دانم
|
اگر من خود توام پس تو کدامی
|
|
تو اینی یا تو آنی من چه دانم
|
چنین اندیشهها را من کی باشم
|
|
تو جان مهربانی من چه دانم
|
مرا گویی که بر راهش مقیمی
|
|
مگر تو راهبانی من چه دانم
|
مرا گاهی کمان سازی گهی تیر
|
|
تو تیری یا کمانی من چه دانم
|
خنک آن دم که گویی جانت بخشم
|
|
بگویم من تو دانی من چه دانم
|
ز بیصبری بگویم شمس تبریز
|
|
چنینی و چنانی من چه دانم
|