چرا شاید چو ما شه زادگانیم
|
|
که جز صورت ز یک دیگر ندانیم
|
چو مرغ خانه تا کی دانه چینیم
|
|
چه شد دریا چو ما مرغابیانیم
|
برو ای مرغ خانه تو چه دانی
|
|
که ما مرغان در آن دریا چه سانیم
|
مزن بر عاشقان عشق تشنیع
|
|
تو را چه کاین چنینیم و چنانیم
|
چنینیم و چنان و هر چه هستیم
|
|
اسیر دام عشق بیامانیم
|
چرا از جهل بر ما می دوانی
|
|
نه گردون را چنین ما می دوانیم
|
عجب نبود اگر ما را بخایند
|
|
که آتش دیده و پخته چو نانیم
|
وگر چون گرگ ما را می درانند
|
|
چه چاره چون به حکم آن شبانیم
|
چو چرخ اندر زبانها اوفتادیم
|
|
چو چرخ بیگناه و بیزبانیم
|
حریف کهرباییم ار چو کاهیم
|
|
نه در زندان چو کاه کاهدانیم
|
نتاند باد کاه ما ربودن
|
|
که ما زان کهربا اندر امانیم
|
تو را باد و دم شهوت رباید
|
|
نه ما که کهربای عقل و جانیم
|
خمش کن کاه و کوه و کهربا چیست
|
|
که آنچ از فهم بیرون است آنیم
|