بیا تا عاشقی از سر بگیریم
|
|
جهان خاک را در زر بگیریم
|
بیا تا نوبهار عشق باشیم
|
|
نسیم از مشک و از عنبر بگیریم
|
زمین و کوه و دشت و باغ و جان را
|
|
همه در حله اخضر بگیریم
|
دکان نعمت از باطن گشاییم
|
|
چنین خو از درخت تر بگیریم
|
ز سر خوردن درخت این برگ و بر یافت
|
|
ز سر خویش برگ و بر بگیریم
|
در دل ره بردهاند ایشان به دلبر
|
|
ز دل ما هم ره دلبر بگیریم
|
مسلمانی بیاموزیم از وی
|
|
اگر آن طره کافر بگیریم
|
دلی دارد غمش چون سنگ مرمر
|
|
از آن مرمر دو صد گوهر بگیریم
|
چو جوشد سنگ او هفتاد چشمه
|
|
سبو و کوزه و ساغر بگیریم
|
کمینه چشمهاش چشمی است روشن
|
|
که ما از نور او صد فر بگیریم
|