ما عاشق و سرگشته و شیدای دمشقیم
|
|
جان داده و دل بسته سودای دمشقیم
|
زان صبح سعادت که بتابید از آن سو
|
|
هر شام و سحر مست سحرهای دمشقیم
|
بر باب بریدیم که از یار بریدیم
|
|
زان جامع عشاق به خضرای دمشقیم
|
از چشمه بونواس مگر آب نخوردی
|
|
ما عاشق آن ساعد سقای دمشقیم
|
بر مصحف عثمان بنهم دست به سوگند
|
|
کز لولوی آن دلبر لالای دمشقیم
|
از باب فرج دوری و از باب فرادیس
|
|
کی داند کاندر چه تماشای دمشقیم
|
بر ربوه برآییم چو در مهد مسیحیم
|
|
چون راهب سرمست ز حمرای دمشقیم
|
در نیرب شاهانه بدیدیم درختی
|
|
در سایه آن شسته و دروای دمشقیم
|
اخضر شده میدان و بغلطیم چو گویی
|
|
از زلف چو چوگان که به صحرای دمشقیم
|
کی بیمزه مانیم چو در مزه درآییم
|
|
دروازه شرقی سویدای دمشقیم
|
اندر جبل صالح کانی است ز گوهر
|
|
زان گوهر ما غرقه دریای دمشقیم
|
چون جنت دنیاست دمشق از پی دیدار
|
|
ما منتظر رأیت حسنای دمشقیم
|
از روم بتازیم سوم بار سوی شام
|
|
کز طره چون شام مطرای دمشقیم
|
مخدومی شمس الحق تبریز گر آن جاست
|
|
مولای دمشقیم و چه مولای دمشقیم
|