چون آینه رازنما باشد جانم
|
|
تانم که نگویم نتوانم که ندانم
|
از جسم گریزان شدم از روح بپرهیز
|
|
سوگند ندانم نه از اینم نه از آنم
|
ای طالب بو بردن شرط است به مردن
|
|
زنده منگر در من زیرا نه چنانم
|
اندر کژیم منگر وین راست سخن بین
|
|
تیر است حدیث من و من همچو کمانم
|
این سر چو کدو بر سر وین دلق تن من
|
|
بازار جهان در به کی مانم به کی مانم
|
وان گاه کدو بر سر من پر ز شرابی
|
|
دارمش نگوسار از او من نچکانم
|
ور زان که چکانم تو ببین قدرت حق را
|
|
کز بحر بدان قطره جواهر بستانم
|
چون ابر دو چشمم بستد جوهر آن بحر
|
|
بر چرخ وفا آید این ابر روانم
|
در حضرت شمس الحق تبریز ببارم
|
|
تا سوسنها روید بر شکل زبانم
|