ما آتش عشقیم که در موم رسیدیم
|
|
چون شمع به پروانه مظلوم رسیدیم
|
یک حمله مردانه مستانه بکردیم
|
|
تا علم بدادیم و به معلوم رسیدیم
|
در منزل اول به دو فرسنگی هستی
|
|
در قافله امت مرحوم رسیدیم
|
آن مه که نه بالاست نه پست است بتابید
|
|
وان جا که نه محمود و نه مذموم رسیدیم
|
تا حضرت آن لعل که در کون نگنجد
|
|
بر کوری هر سنگ دل شوم رسیدیم
|
با آیت کرسی به سوی عرش پریدیم
|
|
تا حی بدیدیم و به قیوم رسیدیم
|
امروز از آن باغ چه بابرگ و نواییم
|
|
تا ظن نبری خواجه که محروم رسیدیم
|
ویرانه به بومان بگذاریم چو بازان
|
|
ما بوم نهایم ار چه در این بوم رسیدیم
|
زنار گسستیم بر قیصر رومی
|
|
تبریز ببر قصه که در روم رسیدیم
|