المنه لله که ز پیکار رهیدیم
|
|
زین وادی خم در خم پرخار رهیدیم
|
زین جان پر از وهم کژاندیشه گذشتیم
|
|
زین چرخ پر از مکر جگرخوار رهیدیم
|
دکان حریصان به دغل رخت همه برد
|
|
دکان بشکستیم و از آن کار رهیدیم
|
در سایه آن گلشن اقبال بخفتیم
|
|
وز غرقه آن قلزم زخار رهیدیم
|
بیاسب همه فارس و بیمی همه مستیم
|
|
از ساغر و از منت خمار رهیدیم
|
ما توبه شکستیم و ببستیم دو صد بار
|
|
دیدیم مه توبه به یک بار رهیدیم
|
زان عیسی عشاق و ز افسون مسیحش
|
|
از علت و قاروره و بیمار رهیدیم
|
چون شاهد مشهور بیاراست جهان را
|
|
از شاهد و از برده بلغار رهیدیم
|
ای سال چه سالی تو که از طالع خوبت
|
|
ز افسانه پار و غم پیرار رهیدیم
|
در عشق ز سه روزه وز چله گذشتیم
|
|
مذکور چو پیش آمد از اذکار رهیدیم
|
خاموش کز این عشق و از این علم لدنیش
|
|
از مدرسه و کاغذ و تکرار رهیدیم
|
خاموش کز این کان و از این گنج الهی
|
|
از مکسبه و کیسه و بازار رهیدیم
|
هین ختم بر این کن که چو خورشید برآمد
|
|
از حارس و از دزد و شب تار رهیدیم
|