| دگربار دگربار ز زنجیر بجستم | از این بند و از این دام زبون گیر بجستم | |
| فلک پیر دوتایی پر از سحر و دغایی | به اقبال جوان تو از این پیر بجستم | |
| شب و روز دویدم ز شب و روز بریدم | و زین چرخ بپرسید که چون تیر بجستم | |
| من از غصه چه ترسم چو با مرگ حریفم | ز سرهنگ چه ترسم چو از میر بجستم | |
| به اندیشه فروبرد مرا عقل چهل سال | به شصت و دو شدم صید و ز تدبیر بجستم | |
| ز تقدیر همه خلق کر و کور شدستند | ز کر و فر تقدیر و ز تقدیر بجستم | |
| برون پوست درون دانه بود میوه گرفتار | ازان پوست وزان دانه چو انجیر بجستم | |
| ز تأخیر بود آفت و تعجیل ز شیطان | ز تعجیل دلم رست و ز تأخیر بجستم | |
| ز خون بود غذا اول و آخر شد خون شیر | چو دندان خرد رست از آن شیر بجستم | |
| پی نان بدویدم یکی چند به تزویر | خدا داد غذایی که ز تزویر بجستم | |
| خمش باش خمش باش به تفصیل مگو بیش | ز تفسیر بگویم ز تف سیر بجستم |