پایی به میان درنه تا عیش ز سر گیرم
|
|
تو تلخ مشو با من تا تنگ شکر گیرم
|
بیرنگ فرورفتم در عشق تو ای دلبر
|
|
برکش تو از این خنبم تا رنگ دگر گیرم
|
دلتنگتر از میمم چون در طمع و بیمم
|
|
من قرص به دو نیمم چون شکل قمر گیرم
|
ای از رخ شاه جان صد بیذق را سلطان
|
|
بر اسب نشین ای جان تا غاشیه برگیرم
|
وز باد لجاج خود وز غصه نیک و بد
|
|
هر چند بدم در خود والله که بتر گیرم
|
امنی است مرا از تو امنم تویی ای مه رو
|
|
یا امن دهم زین سو یا راه خطر گیرم
|
چون سرو خمید از من گلزار چرید از من
|
|
ایمان چو رمید از من ترسم که کفر گیرم
|
تو غمزه غمازی از تیر سپر سازی
|
|
چون تیر تو اندازی پس من چه سپر گیرم
|
زیر و زبر عشقم شمس الحق تبریز است
|
|
جان را ز پی عشقش من زیر و زبر گیرم
|