چو رعد و برق می خندد ثنا و حمد می خوانم
|
|
چو چرخ صاف پرنورم به گرد ماه گردانم
|
زبانم عقدهای دارد چو موسی من ز فرعونان
|
|
ز رشک آنک فرعونی خبر یابد ز برهانم
|
فروبندید دستم را چو دریابید هستم را
|
|
به لشکرگاه فرعونی که من جاسوس سلطانم
|
نه جاسوسم نه ناموسم من از اسرار قدوسم
|
|
رها کن چونک سرمستم که تا لافی بپرانم
|
ز باده باد می خیزد که باده باد انگیزد
|
|
خصوصا این چنین باده که من از وی پریشانم
|
همه زهاد عالم را اگر بویی رسد زین می
|
|
چه ویرانی پدید آید چه گویم من نمیدانم
|
چه جای می که گر بویی از آن انفاس سرمستان
|
|
رسد در سنگ و در مرمر بلافد کب حیوانم
|
وجود من عزبخانهست و آن مستان در او جمعند
|
|
دلم حیران کز ایشانم عجب یا خود من ایشانم
|
اگر من جنس ایشانم وگر من غیر ایشانم
|
|
نمیدانم همین دانم که من در روح و ریحانم
|