| تا به کی ای شکر چو تن بی‌دل و جان فغان کنم | چند ز برگ ریز غم زرد شوم خزان کنم | |
| از غم و اندهان من سوخت درون جان من | جمله فروغ آتشین تا به کیش نهان کنم | |
| چند ز دوست دشمنی جان شکنی و تن زنی | چند من شکسته دل نوحه تن به جان کنم | |
| ممن عشقم ای صنم نعره عشق می زنم | همچو اسیرکان ز غم تا به کی الامان کنم | |
| چونک خیال تو سحر سوی من آید ای قمر | چون گذرد ز موج خون خاصه که خون فشان کنم | |
| سنگ شد آب از غمم آه نه سنگ و آهنم | کتش روید از تنم چونک حدیث آن کنم | |
| ای تبریز شمس دین با تو قرین و چون قرین | دور قمر اگر هله با تو یکی قران کنم |