زین دو هزاران من و ما ای عجبا من چه منم
|
|
گوش بنه عربده را دست منه بر دهنم
|
چونک من از دست شدم در ره من شیشه منه
|
|
ور بنهی پا بنهم هر چه بیابم شکنم
|
زانک دلم هر نفسی دنگ خیال تو بود
|
|
گر طربی در طربم گر حزنی در حزنم
|
تلخ کنی تلخ شوم لطف کنی لطف شوم
|
|
با تو خوش است ای صنم لب شکر خوش ذقنم
|
اصل تویی من چه کسم آینهای در کف تو
|
|
هر چه نمایی بشوم آینه ممتحنم
|
تو به صفت سرو چمن من به صفت سایه تو
|
|
چونک شدم سایه گل پهلوی گل خیمه زنم
|
بیتو اگر گل شکنم خار شود در کف من
|
|
ور همه خارم ز تو من جمله گل و یاسمنم
|
دم به دم از خون جگر ساغر خونابه کشم
|
|
هر نفسی کوزه خود بر در ساقی شکنم
|
دست برم هر نفسی سوی گریبان بتی
|
|
تا بخراشد رخ من تا بدرد پیرهنم
|
لطف صلاح دل و دین تافت میان دل من
|
|
شمع دل است او به جهان من کیم او را لگنم
|