اگر درآید ناگه صنم زهی اقبال | چو در بتان زند آتش بتم زهی اقبال | |
چنانک دی ز جمالش هزار توبه شکست | اگر رسد عجب امروز هم زهی اقبال | |
نشستهاند در اومید او قطار قطار | اگر ز لطف نماید کرم زهی اقبال | |
میان لشکر هجران که تیغ در تیغست | سپاه وصل برآرد علم زهی اقبال | |
هزار گل بنماید که خار مست شود | هزار خنده برآرد ز غم زهی اقبال | |
به رغم حرص شکم خوار خوان نهد با دل | هزار کاسه کشد بیشکم زهی اقبال | |
چو عشق دست برآرد سبک شود قالب | دود بگرد فلک بیقدم زهی اقبال | |
چو صبحدم برسد شاه شمس تبریزی | چو آفتاب جهان بیحشم زهی اقبال |