ای تو ولی احسان دل ای حسن رویت دام دل
|
|
ای از کرم پرسان دل وی پرسشت آرام دل
|
ما زنده از اکرام تو ای هر دو عالم رام تو
|
|
وی از حیات نام تو جانی گرفته نام دل
|
بر گرد تن دل حلقه شد تن با دلم همخرقه شد
|
|
وین هر دو در تو غرقه شد ای تو ولی انعام دل
|
ای تن گرفته پای دل وی دل گرفته دامنت
|
|
دامن ز دل اندرمکش تا تن رسد بر بام دل
|
ای گوهر دریای دل چه جای جان چه جای دل
|
|
روشن ز تو شبهای دل خرم ز تو ایام دل
|
ای عاشق و معشوق من در غیر عشق آتش بزن
|
|
چون نقطهای در جیم تن چون روشنی بر جام دل
|
از بارگاه عقل کل آید همی بانگ دهل
|
|
کمد سپاه آسمان نک میرسد اعلام دل
|
از زخم تیغ آن سپه در کشتن خصمان شه
|
|
پرخون شده صحرا و ره ره گشته خون آشام دل
|
زان حملههای صف شکن سرکوفته دیوان تن
|
|
خطبه به نام شه شده دیوان پر از احکام دل
|
ای قیل و قالت چون شکر وی گوشمالت چون شکر
|
|
گر زین ادب خوارم کنی خواری منست اکرام دل
|
گر سر تو ننهفتمی من گفتنیها گفتمی
|
|
تا از دلم واقف شدی امروز خاص و عام دل
|