| برخیز ز خواب و ساز کن چنگ | کان فتنه مه عذار گلرنگ | |
| نی خواب گذاشت خواجه نی صبر | نی نام گذاشت خواجه نی ننگ | |
| بدرید خرد هزار خرقه | بگریخت ادب هزار فرسنگ | |
| اندیشه و دل به خشم با هم | استاره و مه ز رشک در جنگ | |
| استاره به جنگ کز فراقش | این عرصه چرخ تنگ شد تنگ | |
| مه گوید بی ز آفتابش | تا کی باشم ز چرخ آونگ | |
| بازار وجود بی‌عقیقش | گو باش خراب سنگ بر سنگ | |
| ای عشق هزارنام خوش جام | فرهنگ ده هزار فرهنگ | |
| بی‌صورت با هزار صورت | صورت ده ترک و رومی و زنگ | |
| درده ز رحیق خویش یک جام | یا از رز خویش یک کفی بنگ | |
| بگشا سر خنب را دگربار | تا سر بنهد هزار سرهنگ | |
| تا حلقه مطربان گردون | مستانه برآورند آهنگ | |
| مخمور رهد ز قیل و از قال | تا حشر چو حشریان بود دنگ |