هر اول روز ای جان صد بار سلام علیک
|
|
در گفتن و خاموشی ای یار سلام علیک
|
از جان همه قدوسی وز تن همه سالوسی
|
|
وز گل همه جباری وز خار سلام علیک
|
من ترکم و سرمستم ترکانه سلح بستم
|
|
در ده شدم و گفتم سالار سلام علیک
|
بنهاد یکی صهبا بر کف من و گفتا
|
|
این شهره امانت را هشدار سلام علیک
|
گفتم من دیوانه پیوسته خلیلانه
|
|
بر مالک خود گویم در نار سلام علیک
|
آن لحظه که بیرونم عالم ز سلامم پر
|
|
وان لحظه که در غارم با یار سلام علیک
|
چون صنع و نشان او دارد همه صورتها
|
|
ای مور شبت خوش باد ای مار سلام علیک
|
داوود تو را گوید بر تخت فدیناکم
|
|
منصور تو را گوید بر دار سلام علیک
|
مشتاق تو را گوید بیطمع سلام از جان
|
|
محتاج همت گوید ناچار سلام علیک
|
شاهان چو سلام تو با طبل و علم گویند
|
|
در زیر زبان گوید بیمار سلام علیک
|
چون باده جان خوردم ایزار گرو کردم
|
|
تا مست مرا گوید ای زار سلام علیک
|
امسال ز ماه تو چندان خوش و خرم شد
|
|
کز کبر نمیگوید بر پار سلام علیک
|
از لذت زخمه تو این چنگ فلک بیخود
|
|
سر زیر کند هر دم کای تار سلام علیک
|
مرغان خلیلی هم سررفته و پرکنده
|
|
آورده از آن عالم هر چار سلام علیک
|
بس سیل سخن راندم بس قارعه برخواندم
|
|
از کار فروماندم ای کار سلام علیک
|