گویند شاه عشق ندارد وفا دروغ
|
|
گویند صبح نبود شام تو را دروغ
|
گویند بهر عشق تو خود را چه میکشی
|
|
بعد از فنای جسم نباشد بقا دروغ
|
گویند اشک چشم تو در عشق بیهدهست
|
|
چون چشم بسته گشت نباشد لقا دروغ
|
گویند چون ز دور زمانه برون شدیم
|
|
زان سو روان نباشد این جان ما دروغ
|
گویند آن کسان که نرستند از خیال
|
|
جمله خیال بد قصص انبیا دروغ
|
گویند آن کسان که نرفتند راه راست
|
|
ره نیست بنده را به جناب خدا دروغ
|
گویند رازدان دل اسرار و راز غیب
|
|
بیواسطه نگوید مر بنده را دروغ
|
گویند بنده را نگشایند راز دل
|
|
وز لطف بنده را نبرد بر سماع دروغ
|
گویند آن کسی که بود در سرشت خاک
|
|
با اهل آسمان نشود آشنا دروغ
|
گویند جان پاک از این آشیان خاک
|
|
با پر عشق برنپرد بر هوا دروغ
|
گویند ذره ذره بد و نیک خلق را
|
|
آن آفتاب حق نرساند جزا دروغ
|
خاموش کن ز گفت وگر گویدت کسی
|
|
جز حرف و صوت نیست سخن را ادا دروغ
|