علی الله ای مسلمانان از آن هجران پرآتش
|
|
ظلام فی ظلام من فراق الحب قد اغطش
|
چو دور افتاد ماهی جان ز بحر افتاد در حیله
|
|
کما حوت الشقی الیوم فی ارض الفلاینبش
|
عجب نبود اگر عاشق شود بیجان در این هجران
|
|
اذا ما الحوت زال الماء لا تعجب بان تعطش
|
اگر منکر شود مردی ز سوز عاشق سوزان
|
|
متی یمتاز عین الشمس من عین له اعمش
|
چو فرش وصل بردارد شفا از منزل عاشق
|
|
فراش من لهیب النار من تحت الفتی یفرش
|
که تا پیغام آن یوسف بدین یعقوب عشق آید
|
|
یبرد ذاک و البستان و الفردوس یستنعش
|
دلم در گوش من گوید ز حرص وصل شمس الدین
|
|
الی تبریز یستسعی و فی تبریز یستفتش
|